ျမန္မာေငြလႊဲလမ္းေၾကာင္းမ်ား-ဟြန္ဒီႏွင့္တရား၀င္ဘဏ္အၾကား ႏုိင္ငံ့၀င္ေငြ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံတကာေရႊေျပာင္းေနထုိင္သူမ်ားအဖြဲ႔ (IOM – International Organization for Migration) က ျမန္မာႏုိင္ငံလူဦးေရ၏ ၁၀ % က ျပည္ပမွာ ေနထုိ္င္ၾကေၾကာင္း ခန္႔မွန္းခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ လူဦးေရကုိ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က သန္း၅၀-၅၅ သန္းအၾကား ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသျဖင့္ အၾကမ္းအားျဖင့္ ျမန္မာ ၅ သန္းေက်ာ္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေနၾကသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။
ဤခန္႔မွန္းခ်က္သည္ လတ္တေလာ စာရင္းမ်ားႏွင့္ နီးစပ္မႈရွိေနပါသည္။ လတ္တေလာစာရင္းမ်ားအရ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂ သန္းမွ ၄ သန္းအၾကား၊ မေလးရွားတြင္ သန္းတ၀က္ခန္႔၊ စင္ကာပူတြင္ တသိန္းေက်ာ္၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ ေတာင္ကုိရီးယားတြင္ ေထာင္ႏွင့္ ခ်ီေနျပီး အိႏၵိယႏွင့္ တရုတ္တြင္ေတာ့ အေရအတြက္ကုိ ခန္႔မွန္း၍ မရႏုိင္ပါ။
ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား ၅ သန္းက ျပည္ပတြင္ ၀င္ေငြရရွိေနခ်ိန္တြင္ ျပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ျမန္မာဗဟုိဘဏ္စာရင္းထဲသုိ႔ လႊဲေငြ ေဒၚလာ ၅၆၆ သန္းသာ ၀င္ေရာက္လာသည္။ ဤ အေရအတြက္မွာ GDP ၏ 1.1 % သာ ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ပါနည္း။
အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ျပည္ပတြင္ အလုပ္လုပ္ၾကသူ ၅ သန္းေလာက္ ထံမွ အိမ္သုိ႔ ျပန္လႊဲေငြ ေဒၚလာ ၁၄ ဘီလီယံခန္႔ (GDP ၏ ၁၂%) ကုိ ၎တုိ႔၏ တရား၀င္ ဘဏ္မ်ားမွတဆင့္ ရရွိခဲ့သည္။
အေရွ႔ေတာင္အာရွတြင္ ဖိလိပုိင္ႏုိင္ငံ၏ ေရႊ႔႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အိမ္ျပန္လႊဲေငြမွာ စံခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။ ျပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္
ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ ေဒၚလာ ၁၉.၁၈ ဘီလီယံ ရွိသည္။ ဖိလိပုိင္ႏုိင္ငံ GDP ၏ ၁၀% ရွိသည္။ ဤပမာဏသည္ ၂၀၁၁ ႏုိ၀င္ဘာလႊဲေငြထက္ ၇.၆% တုိးလာျခင္းျဖစ္သည္။
အရည္အေသြးရွိေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ ႏုိင္ငံတကာတြင္ အလုပ္ရွာေပးျခင္း မ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား အဆင္ေျပေျပ ေငြလႊဲႏုိင္သည့္စနစ္ တီထြင္ေပးျခင္း တုိ႔က အဓိက ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္သည္ဟု ဖိလိပုိင္ဗဟုိဘဏ္ က ေျပာဆုိသည္။
အာရွတြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနၾကေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသည္ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ တႏွစ္ကုိ ေဒၚလာ ၄၀၀၀ ျပန္လႊဲၾကသည္ဟု ကမာၻ႔ဘဏ္ႏွင့္ ႏုိ္င္ငံတကာ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ရံပုံေငြအဖြဲ႔ (IFAD) ၏ေနာက္ဆုံးအစီရင္ခံစာအရ သိရသည္။ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား မ်ားက ပုိဆင္းရဲၾကသျဖင့္ ၎ေငြ၏ ေခါက္ခ်ဳိး ထက္၀က္ျဖင့္သာ တြက္မည္ဆုိလွ်င္ပင္ အိမ္ျပန္လႊဲေငြသည္ ေဒၚလာ ၁၀ ဘီလီယံ အနည္းဆုံး ရွိပါသည္။ ဤ ေငြသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏွစ္စဥ္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ တင္ပုိ႔ေငြႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံႏွင့္ တရား၀င္ကုန္သြယ္မႈမွ ရရွိေငြ ႏွစ္ရပ္ေပါင္း
ထက္ ပင္ ပုိမ်ားပါသည္။
ဆုိလုိသည္မွာ ျမန္မာမ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္လႊဲသည့္ေငြ မနည္းလွပါ။ သုိ႔ေသာ္ တရား၀င္လမ္းေၾကာင္းက ျပန္လႊဲျခင္း မဟုတ္သည့္အတြက္ ထုိေငြမ်ားသည္ အစုိးရ၏ဘဏ္မွတဆင့္ ၀င္ေရာက္ျခင္းမျပဳသျဖင့္ ဤအလုပ္သမားမ်ား၏ ပုိ႔ေငြမွ အစုိးရက ႏုိင္ငံျခားေငြ မရခဲ့ပါ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ အစုိးရဘဏ္မ်ားကုိ ယုံၾကည္ႏုိင္ဘြယ္မရွိခဲ့သျဖင့္
ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားက ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္ျဖင့္သာေငြလႊဲလုိၾကသည္။ ဒါကလည္း မွားသည္ဟုေတာ့ မဆုိသာ။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္း အစုိးရဘဏ္မ်ား၏ စြမး္ေဆာင္ရည္က မျပည့္၀ပါ။ေငြေၾကးေဖာင္းပြ လာခ်ိန္တြင္ အတုိးႏႈန္းနဲလွေသာ အစုိးရဘဏ္စနစ္က
ေငြထည့္ထားသူမ်ားအတြက္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ဘဏ္ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။
လြတ္လပ္ေရးရျပီးကတည္းက အနည္းဆုံး ေငြေၾကးဖ်က္သိမ္းမႈ ၃ ၾကိမ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ အစုိးရက ၂၅၊ ၃၅ ႏွင့္ ၇၅ က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကုိ ၾကိဳတင္သတိေပးျခင္း၊ တန္ဖုိးျပန္လည္လဲေပးျခင္း မရွိဘဲ ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က လည္ပတ္ေနေသာ ေငြေၾကး၏ ၇၅% လုံး၀ ရုတ္တရက္ တန္ဖုိးမဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အစုိးရဘက္ကၾကည့္လွ်င္ လူထုက အစုိးရဘဏ္ကုိ မယုံၾကည္ျခင္းက
ျပႆနာၾကီးတရပ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု UNCTAD ကုလသမဂၢကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈဆုိင္ရာညီလာခံ ဥကၠဌ Taffere Tesfachew က ေျပာပါသည္။ အစုိးရက အရံႏုိင္ငံျခားေငြ အနည္းငယ္ျဖင့္သာ လည္ပတ္ေနရျပီး ၎အေပၚမူတည္၍ ေငြလဲႏႈန္းသတ္မွတ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဗဟုိဘဏ္က ၃၅ ႏွစ္ပုံေသေငြလဲႏႈန္းကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ျပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ေဈးကြက္ႏႈန္း ကုိ စတင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ က်ပ္ေငြသည္ ေဒၚလာအေပၚ ၂၀% ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္။
အစုိးရ၏ အရံႏုိင္ငံျခားေငြနဲပါးမႈသည္ ႏုိင္ငံ၏ေငြေခ်းယူႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရးကုိ နဲပါးေစျပီးေငြေၾကးစားရိတ္ပုိတက္ေစသည္။ ထုိ႔အျပင္ တရားမ၀င္ေငြ ၀င္ေရာက္ျခင္းက တရားမ၀င္ ကုန္သြယ္မႈကုိ အားေပးသည္ဟု Mr.Tesfachew က ေျပာသည္။
ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ မိသားစုအေနႏွင့္လည္း ယခုကဲ့သုိ႔ ေငြကုိ တရားမ၀င္နည္းျဖင့္ ရယူစုေဆာင္းမည့္အစား တရား၀င္နည္းလမ္းက ရယူမည္ဆုိလွ်င္ ပုိ၍ အက်ဳိးမ်ားႏုိင္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ ႏုိင္ငံ၏ဘဏ္မ်ားက ပြင့္လင္းလာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ပ်က္ဆီးခဲ့သည့္ ယုံၾကည္မႈကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ လုိအပ္ေနေသးသည္။
ျမန္မာဘဏ္္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ထုိင္း၊ မေလးရွားႏွင့္ စင္ကာပူဘဏ္ မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ျပည္ပေရာက္ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကုိ ၀န္ေဆာင္မႈေပးရန္ ၾကိဳးပန္းလာၾကသည္။ ဖြ႔ံျဖိဳးတုိးတက္မႈရႈေထာင့္က ၾကည့္လွ်င္ ေငြလႊဲေျပာင္းေပးသည့္လမ္းမ်ား ပြင့္လာျခင္းသည္ သတင္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ယင္းတုိ႔က တရား၀င္ အလုပ္သမားမ်ား ကုိ ေငြလႊဲေငြစု ေငြရင္းႏွီးျမွုဳပ္ႏွံရန္ အခြင့္အလန္းမ်ား ပြင့္လာေစသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤလုပ္ရပ္သည္ ျပႆနာ၏ တစိတ္တပုိင္းကုိသာေျဖရွင္းေပးႏုိင္သည္။ တရားမ၀င္လမ္းေၾကာင္းမွ လႊဲေျပာင္းလုိေနဆဲျ
ျဖစ္ေသာ အလုပ္သမားမ်ား၏ အေလ့အထကုိ ျပင္ရန္ အခ်ိန္တခု လုိအပ္ေနေသးသည္။ အစုိးရဘဏ္မ်ားက ၎တုိ႕အတြက္ အႏၱရာယ္မရွိေတာ့ေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားလက္ခံလာေရးသည္ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္မလာႏုိင္ပါ။
ထုိတရားမ၀င္ေငြလႊဲသူမ်ား ေနရာတကာတြင္ ရွိေနျခင္းကလည္း အဓိက အတားအဆီးၾကီးတခု ျဖစ္ေနသည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ ၂ သန္းမွ ၄ သန္းၾကားျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားက ဟြန္ဒီဟုေခၚေသာ ေငြလႊဲနည္း ကုိသုံးၾကသည္။ ၎သည္တရား၀င္ဘဏ္မ်ားထက္ ပုိေဈးေပါျပီး ပုိမုိျမန္ဆန္သည္။ အခပုိေပးလွ်င္ ကယ္ရီဟုေခၚသည့္ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ ပုိ႔ေပးသည့္ စနစ္လည္း ရွိေနသည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕လယ္ စီးပြားေရးရပ္ကြက္တြင္ အဓိက ဟြန္ဒီေငြလႊဲသည့္ လုပ္ငန္းတခုတည္၇ွိျပီး ၎က ကုန္သြယ္မႈကုမၸဏီ အျဖစ္လည္း တျပိုင္နက္တည္းလုပ္ေဆာင္သည္။ ႏႈန္းကလည္း အျပိဳင္အဆုိင္ရွိသျဖင့္ ဘဏ္မ်ားက ျပိဳင္ရန္ မလြယ္ပါ။ ထုိင္းႏွင့္ ျမန္မာအၾကား တရားမ၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္းက ၀င္ေငြမ်ားသည္ ၂ ႏုိင္ငံစလုံးကုိ အာရွ၏ GDP ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ရာတြင္ မပါ၀င္ဘဲ
ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည္။
ဤတရားမ၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္းသည္ဒဂၤါးတျပား၏တဘက္မွ်သာ ျဖစ္သည္။တျခားတဘက္တြင္လည္း ေငြေၾကးျပန္လည္ေပးဆပ္မႈအတြက္ ကုန္သြယ္မႈ တခုကလည္း ျဖစ္ေပၚေနျပန္သည္။ ထုိင္းမွ ပြဲစားက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွ တြဲဖက္ပြဲစားကုိ ေငြေပးေခ်ေစလွ်င္ ၎၏အေၾကြးတင္ေနေပသည္။ ထုိအေၾကြးကုိ တနည္းနည္းျဖင့္ ျပန္လည္ေပးရမည္ျဖစ္ရာ ေရႊ၊ ေက်ာက္ သုိ႔မဟုတ္ တစုံတခုကုိ ေပးပုိ႔ရလိမ့္မည္။ သို႔မတည္းမဟုတ္ ကီလုိမီတာ ၁၈၀၀ ရွည္သည့္ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ ခုိးသြင္းရလိမ့္မည္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ဤအခ်က္မ်ားမွာ ျမန္မာႏွင့္ ကပ္လ်က္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ား အေျခအေနျဖစ္သည္။
အေနာက္နုိင္ငံမ်ား၊ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသမ်ားကုိ ေရာက္ေနၾကေသာျမန္မာမ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ ဥေရာပကုိ ေရာက္ရွိလာေသာ
ျမန္မာ အေရအတြက္ မမ်ားလွသလုိ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္က မၾကာျမင့္လွေသးေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား စတင္ေရာက္၇ွိလာခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က တရုတ္လူမ်ဳိးက အမ်ားစုျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ၈၈ အေရးအခင္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေရာက္၇ွိသူ အမ်ားအျပားရွိလာသလုိေနာက္ပုိင္းတြင္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားမွ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္ျဖင့္ အမ်ားအျပား ေရာက္၇ွိလာၾကသည္။
ဤျမန္မာမ်ားကုိမူ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ မသတ္မွတ္ႏုိင္ေသာ္ လည္း ၎တုိ႔၏ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ မိသားစုထံသုိ႔ ေငြျပန္ပုိ႔မႈကလည္း အေတာ္မ်ားျပားသည္။
အေမရိကန္တြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာမ်ား၏အေရအတြက္ကုိ အတိအက် မသိရေသာ္လည္း ကြန္ျမဴနတီအဖြဲ႔မ်ား၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္း မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈအရ ျမန္မာ တသိန္းႏွင့္ ၂ သိန္း၀န္းက်င္ဟု ခန္႔မွန္းသည္။ ၀င္ေငြမ်ားသျဖင့္လည္း ပုိ႔ေငြအေတာ္မ်ားၾကသည္။ ၎တုိ႔ကမူ ပုံမွန္လစဥ္ ပုိ႔ေငြမ်ဳိးမဟုတ္ေသာ္လည္း တၾကိမ္ပုိ႔ေငြ မ်ားျပားၾကသည္။ နယူးေယာက္မွတဆင့္ပုိ႔ေငြမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေနသူမ်ား၏ အဆုိအရေဒၚလာေသာင္းမွ သိန္း ကဏန္းအထိ တၾကိမ္ပုိ႔ေငြရွိတတ္သည္ဟု ဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ကလည္း ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားမွ ပုိ႔ၾကသူမ်ားနည္းတူ ေခတ္အဆက္ဆက္က သုံးခဲ့သည့္ ဟြန္ဒီစနစ္ကုိသာ သုံးစြဲၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ေနသူႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ မိသားစု၀င္မ်ားက ခ်ိတ္ဆက္ လုပ္ကုိင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
အေမရိကန္လုိႏုိင္ငံတြင္ တရား၀င္ေနထုိင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကသျဖင့္ Western Union ကဲ့သုိ႔ေသာ ေငြလႊဲနည္းမ်ားေပၚလာခ်ိန္တြင္မူ တရားမ၀င္ ဟြန္ဒီထက္ ေဈးမွန္ျပီး စိတ္ခ်စြာ အျမန္ပုိ႔ႏုိင္သည့္အတြက္လည္းေျပာင္းလဲသုံးစြဲသူမ်ားလာသည္။ အမူအက်င့္မပ်က္ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ဟြန္ဒီစနစ္ကုိ ဆက္သုံးေနသူမ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္။
ဤေနရာတြင္ အေရးမပါလွဟုထင္ရေသာ္လည္း ေခါက္ရုိးက်ဳးိေနသည့္ အမူအက်င့္မ်ားက ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ားကုိ ဟြန္ဒီစနစ္သုိ႔ ျပန္လည္ တြန္းပုိ႔ေနသည္။ Western Union ႏွင့္ ပုိ႔ရာတြင္ ဘာေၾကာင့္ပုိ႔သည္ မည္သူကပုိ႔သည္ဆုိသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖဆုိရန္မရွိေသာ္လည္း ရန္ကုန္ CB ဘဏ္တြင္ ေငြထုတ္သြားသူတဦးကုိ ဘဏ္က ေမးျမန္းခဲ့သည္ဟု
ေျပာျပသည္။ ဘဏ္မ်ားကုိ ထုိသုိ႔ေမးခြန္းမ်ားေမးရန္ အထက္က ညႊန္ၾကားထားသည္ဟု ထုိ၀န္ထမ္းမ်ားက ေျပာဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ တျခားဘဏ္မ်ားတြင္ အလားတူျဖစ္ရပါမ်ဳိး မၾကားရသျဖင့္ ဘဏ္တခုခ်င္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းက လုပ္ေဆာင္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
တဘက္က ေငြလႊဲသူမ်ား တရား၀င္လမ္းေၾကာင္းမွ ပုိ႔ရန္အတြက္ အားေပး ရမည္ ျဖစ္သလုိ တဘက္ကလည္း အစစ္အေဆးမရွိ စုိးရိမ္စရာမရွိဘဲ ပုိ႔ႏုိင္ရန္အတြက္ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနသည့္ ၾကိဳးနီစနစ္မ်ားကုိ အျမစ္ျဖတ္ဖယ္ရွားႏုိင္ေရး၊ အျပိဳင္အဆုိင္ ၀န္ေဆာင္မႈေပးႏုိင္ေရး အျမန္လုိအပ္ေနေပသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံတကာေရႊေျပာင္းေနထုိင္သူမ်ားအဖြဲ႔ (IOM – International Organization for Migration) က ျမန္မာႏုိင္ငံလူဦးေရ၏ ၁၀ % က ျပည္ပမွာ ေနထုိ္င္ၾကေၾကာင္း ခန္႔မွန္းခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ လူဦးေရကုိ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က သန္း၅၀-၅၅ သန္းအၾကား ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသျဖင့္ အၾကမ္းအားျဖင့္ ျမန္မာ ၅ သန္းေက်ာ္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေနၾကသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။
ဤခန္႔မွန္းခ်က္သည္ လတ္တေလာ စာရင္းမ်ားႏွင့္ နီးစပ္မႈရွိေနပါသည္။ လတ္တေလာစာရင္းမ်ားအရ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂ သန္းမွ ၄ သန္းအၾကား၊ မေလးရွားတြင္ သန္းတ၀က္ခန္႔၊ စင္ကာပူတြင္ တသိန္းေက်ာ္၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ ေတာင္ကုိရီးယားတြင္ ေထာင္ႏွင့္ ခ်ီေနျပီး အိႏၵိယႏွင့္ တရုတ္တြင္ေတာ့ အေရအတြက္ကုိ ခန္႔မွန္း၍ မရႏုိင္ပါ။
ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား ၅ သန္းက ျပည္ပတြင္ ၀င္ေငြရရွိေနခ်ိန္တြင္ ျပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ျမန္မာဗဟုိဘဏ္စာရင္းထဲသုိ႔ လႊဲေငြ ေဒၚလာ ၅၆၆ သန္းသာ ၀င္ေရာက္လာသည္။ ဤ အေရအတြက္မွာ GDP ၏ 1.1 % သာ ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ပါနည္း။
အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ျပည္ပတြင္ အလုပ္လုပ္ၾကသူ ၅ သန္းေလာက္ ထံမွ အိမ္သုိ႔ ျပန္လႊဲေငြ ေဒၚလာ ၁၄ ဘီလီယံခန္႔ (GDP ၏ ၁၂%) ကုိ ၎တုိ႔၏ တရား၀င္ ဘဏ္မ်ားမွတဆင့္ ရရွိခဲ့သည္။
အေရွ႔ေတာင္အာရွတြင္ ဖိလိပုိင္ႏုိင္ငံ၏ ေရႊ႔႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အိမ္ျပန္လႊဲေငြမွာ စံခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။ ျပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္
ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ ေဒၚလာ ၁၉.၁၈ ဘီလီယံ ရွိသည္။ ဖိလိပုိင္ႏုိင္ငံ GDP ၏ ၁၀% ရွိသည္။ ဤပမာဏသည္ ၂၀၁၁ ႏုိ၀င္ဘာလႊဲေငြထက္ ၇.၆% တုိးလာျခင္းျဖစ္သည္။
အရည္အေသြးရွိေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ ႏုိင္ငံတကာတြင္ အလုပ္ရွာေပးျခင္း မ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား အဆင္ေျပေျပ ေငြလႊဲႏုိင္သည့္စနစ္ တီထြင္ေပးျခင္း တုိ႔က အဓိက ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္သည္ဟု ဖိလိပုိင္ဗဟုိဘဏ္ က ေျပာဆုိသည္။
အာရွတြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနၾကေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသည္ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ တႏွစ္ကုိ ေဒၚလာ ၄၀၀၀ ျပန္လႊဲၾကသည္ဟု ကမာၻ႔ဘဏ္ႏွင့္ ႏုိ္င္ငံတကာ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ရံပုံေငြအဖြဲ႔ (IFAD) ၏ေနာက္ဆုံးအစီရင္ခံစာအရ သိရသည္။ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား မ်ားက ပုိဆင္းရဲၾကသျဖင့္ ၎ေငြ၏ ေခါက္ခ်ဳိး ထက္၀က္ျဖင့္သာ တြက္မည္ဆုိလွ်င္ပင္ အိမ္ျပန္လႊဲေငြသည္ ေဒၚလာ ၁၀ ဘီလီယံ အနည္းဆုံး ရွိပါသည္။ ဤ ေငြသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏွစ္စဥ္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ တင္ပုိ႔ေငြႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံႏွင့္ တရား၀င္ကုန္သြယ္မႈမွ ရရွိေငြ ႏွစ္ရပ္ေပါင္း
ထက္ ပင္ ပုိမ်ားပါသည္။
ဆုိလုိသည္မွာ ျမန္မာမ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္လႊဲသည့္ေငြ မနည္းလွပါ။ သုိ႔ေသာ္ တရား၀င္လမ္းေၾကာင္းက ျပန္လႊဲျခင္း မဟုတ္သည့္အတြက္ ထုိေငြမ်ားသည္ အစုိးရ၏ဘဏ္မွတဆင့္ ၀င္ေရာက္ျခင္းမျပဳသျဖင့္ ဤအလုပ္သမားမ်ား၏ ပုိ႔ေငြမွ အစုိးရက ႏုိင္ငံျခားေငြ မရခဲ့ပါ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ အစုိးရဘဏ္မ်ားကုိ ယုံၾကည္ႏုိင္ဘြယ္မရွိခဲ့သျဖင့္
ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားက ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္ျဖင့္သာေငြလႊဲလုိၾကသည္။ ဒါကလည္း မွားသည္ဟုေတာ့ မဆုိသာ။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္း အစုိးရဘဏ္မ်ား၏ စြမး္ေဆာင္ရည္က မျပည့္၀ပါ။ေငြေၾကးေဖာင္းပြ လာခ်ိန္တြင္ အတုိးႏႈန္းနဲလွေသာ အစုိးရဘဏ္စနစ္က
ေငြထည့္ထားသူမ်ားအတြက္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ဘဏ္ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။
လြတ္လပ္ေရးရျပီးကတည္းက အနည္းဆုံး ေငြေၾကးဖ်က္သိမ္းမႈ ၃ ၾကိမ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ အစုိးရက ၂၅၊ ၃၅ ႏွင့္ ၇၅ က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကုိ ၾကိဳတင္သတိေပးျခင္း၊ တန္ဖုိးျပန္လည္လဲေပးျခင္း မရွိဘဲ ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က လည္ပတ္ေနေသာ ေငြေၾကး၏ ၇၅% လုံး၀ ရုတ္တရက္ တန္ဖုိးမဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အစုိးရဘက္ကၾကည့္လွ်င္ လူထုက အစုိးရဘဏ္ကုိ မယုံၾကည္ျခင္းက
ျပႆနာၾကီးတရပ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု UNCTAD ကုလသမဂၢကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈဆုိင္ရာညီလာခံ ဥကၠဌ Taffere Tesfachew က ေျပာပါသည္။ အစုိးရက အရံႏုိင္ငံျခားေငြ အနည္းငယ္ျဖင့္သာ လည္ပတ္ေနရျပီး ၎အေပၚမူတည္၍ ေငြလဲႏႈန္းသတ္မွတ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဗဟုိဘဏ္က ၃၅ ႏွစ္ပုံေသေငြလဲႏႈန္းကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ျပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ေဈးကြက္ႏႈန္း ကုိ စတင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ က်ပ္ေငြသည္ ေဒၚလာအေပၚ ၂၀% ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္။
အစုိးရ၏ အရံႏုိင္ငံျခားေငြနဲပါးမႈသည္ ႏုိင္ငံ၏ေငြေခ်းယူႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရးကုိ နဲပါးေစျပီးေငြေၾကးစားရိတ္ပုိတက္ေစသည္။ ထုိ႔အျပင္ တရားမ၀င္ေငြ ၀င္ေရာက္ျခင္းက တရားမ၀င္ ကုန္သြယ္မႈကုိ အားေပးသည္ဟု Mr.Tesfachew က ေျပာသည္။
ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ မိသားစုအေနႏွင့္လည္း ယခုကဲ့သုိ႔ ေငြကုိ တရားမ၀င္နည္းျဖင့္ ရယူစုေဆာင္းမည့္အစား တရား၀င္နည္းလမ္းက ရယူမည္ဆုိလွ်င္ ပုိ၍ အက်ဳိးမ်ားႏုိင္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ ႏုိင္ငံ၏ဘဏ္မ်ားက ပြင့္လင္းလာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ပ်က္ဆီးခဲ့သည့္ ယုံၾကည္မႈကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ လုိအပ္ေနေသးသည္။
ျမန္မာဘဏ္္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ထုိင္း၊ မေလးရွားႏွင့္ စင္ကာပူဘဏ္ မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ျပည္ပေရာက္ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကုိ ၀န္ေဆာင္မႈေပးရန္ ၾကိဳးပန္းလာၾကသည္။ ဖြ႔ံျဖိဳးတုိးတက္မႈရႈေထာင့္က ၾကည့္လွ်င္ ေငြလႊဲေျပာင္းေပးသည့္လမ္းမ်ား ပြင့္လာျခင္းသည္ သတင္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ယင္းတုိ႔က တရား၀င္ အလုပ္သမားမ်ား ကုိ ေငြလႊဲေငြစု ေငြရင္းႏွီးျမွုဳပ္ႏွံရန္ အခြင့္အလန္းမ်ား ပြင့္လာေစသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤလုပ္ရပ္သည္ ျပႆနာ၏ တစိတ္တပုိင္းကုိသာေျဖရွင္းေပးႏုိင္သည္။ တရားမ၀င္လမ္းေၾကာင္းမွ လႊဲေျပာင္းလုိေနဆဲျ
ျဖစ္ေသာ အလုပ္သမားမ်ား၏ အေလ့အထကုိ ျပင္ရန္ အခ်ိန္တခု လုိအပ္ေနေသးသည္။ အစုိးရဘဏ္မ်ားက ၎တုိ႕အတြက္ အႏၱရာယ္မရွိေတာ့ေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားလက္ခံလာေရးသည္ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္မလာႏုိင္ပါ။
ထုိတရားမ၀င္ေငြလႊဲသူမ်ား ေနရာတကာတြင္ ရွိေနျခင္းကလည္း အဓိက အတားအဆီးၾကီးတခု ျဖစ္ေနသည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ ၂ သန္းမွ ၄ သန္းၾကားျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားက ဟြန္ဒီဟုေခၚေသာ ေငြလႊဲနည္း ကုိသုံးၾကသည္။ ၎သည္တရား၀င္ဘဏ္မ်ားထက္ ပုိေဈးေပါျပီး ပုိမုိျမန္ဆန္သည္။ အခပုိေပးလွ်င္ ကယ္ရီဟုေခၚသည့္ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ ပုိ႔ေပးသည့္ စနစ္လည္း ရွိေနသည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕လယ္ စီးပြားေရးရပ္ကြက္တြင္ အဓိက ဟြန္ဒီေငြလႊဲသည့္ လုပ္ငန္းတခုတည္၇ွိျပီး ၎က ကုန္သြယ္မႈကုမၸဏီ အျဖစ္လည္း တျပိုင္နက္တည္းလုပ္ေဆာင္သည္။ ႏႈန္းကလည္း အျပိဳင္အဆုိင္ရွိသျဖင့္ ဘဏ္မ်ားက ျပိဳင္ရန္ မလြယ္ပါ။ ထုိင္းႏွင့္ ျမန္မာအၾကား တရားမ၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္းက ၀င္ေငြမ်ားသည္ ၂ ႏုိင္ငံစလုံးကုိ အာရွ၏ GDP ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ရာတြင္ မပါ၀င္ဘဲ
ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည္။
ဤတရားမ၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္းသည္ဒဂၤါးတျပား၏တဘက္မွ်သာ ျဖစ္သည္။တျခားတဘက္တြင္လည္း ေငြေၾကးျပန္လည္ေပးဆပ္မႈအတြက္ ကုန္သြယ္မႈ တခုကလည္း ျဖစ္ေပၚေနျပန္သည္။ ထုိင္းမွ ပြဲစားက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွ တြဲဖက္ပြဲစားကုိ ေငြေပးေခ်ေစလွ်င္ ၎၏အေၾကြးတင္ေနေပသည္။ ထုိအေၾကြးကုိ တနည္းနည္းျဖင့္ ျပန္လည္ေပးရမည္ျဖစ္ရာ ေရႊ၊ ေက်ာက္ သုိ႔မဟုတ္ တစုံတခုကုိ ေပးပုိ႔ရလိမ့္မည္။ သို႔မတည္းမဟုတ္ ကီလုိမီတာ ၁၈၀၀ ရွည္သည့္ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ ခုိးသြင္းရလိမ့္မည္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ဤအခ်က္မ်ားမွာ ျမန္မာႏွင့္ ကပ္လ်က္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ား အေျခအေနျဖစ္သည္။
အေနာက္နုိင္ငံမ်ား၊ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသမ်ားကုိ ေရာက္ေနၾကေသာျမန္မာမ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ ဥေရာပကုိ ေရာက္ရွိလာေသာ
ျမန္မာ အေရအတြက္ မမ်ားလွသလုိ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္က မၾကာျမင့္လွေသးေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား စတင္ေရာက္၇ွိလာခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က တရုတ္လူမ်ဳိးက အမ်ားစုျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ၈၈ အေရးအခင္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေရာက္၇ွိသူ အမ်ားအျပားရွိလာသလုိေနာက္ပုိင္းတြင္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားမွ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္ျဖင့္ အမ်ားအျပား ေရာက္၇ွိလာၾကသည္။
ဤျမန္မာမ်ားကုိမူ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ မသတ္မွတ္ႏုိင္ေသာ္ လည္း ၎တုိ႔၏ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ မိသားစုထံသုိ႔ ေငြျပန္ပုိ႔မႈကလည္း အေတာ္မ်ားျပားသည္။
အေမရိကန္တြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာမ်ား၏အေရအတြက္ကုိ အတိအက် မသိရေသာ္လည္း ကြန္ျမဴနတီအဖြဲ႔မ်ား၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္း မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈအရ ျမန္မာ တသိန္းႏွင့္ ၂ သိန္း၀န္းက်င္ဟု ခန္႔မွန္းသည္။ ၀င္ေငြမ်ားသျဖင့္လည္း ပုိ႔ေငြအေတာ္မ်ားၾကသည္။ ၎တုိ႔ကမူ ပုံမွန္လစဥ္ ပုိ႔ေငြမ်ဳိးမဟုတ္ေသာ္လည္း တၾကိမ္ပုိ႔ေငြ မ်ားျပားၾကသည္။ နယူးေယာက္မွတဆင့္ပုိ႔ေငြမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေနသူမ်ား၏ အဆုိအရေဒၚလာေသာင္းမွ သိန္း ကဏန္းအထိ တၾကိမ္ပုိ႔ေငြရွိတတ္သည္ဟု ဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ကလည္း ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားမွ ပုိ႔ၾကသူမ်ားနည္းတူ ေခတ္အဆက္ဆက္က သုံးခဲ့သည့္ ဟြန္ဒီစနစ္ကုိသာ သုံးစြဲၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ေနသူႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ မိသားစု၀င္မ်ားက ခ်ိတ္ဆက္ လုပ္ကုိင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
အေမရိကန္လုိႏုိင္ငံတြင္ တရား၀င္ေနထုိင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကသျဖင့္ Western Union ကဲ့သုိ႔ေသာ ေငြလႊဲနည္းမ်ားေပၚလာခ်ိန္တြင္မူ တရားမ၀င္ ဟြန္ဒီထက္ ေဈးမွန္ျပီး စိတ္ခ်စြာ အျမန္ပုိ႔ႏုိင္သည့္အတြက္လည္းေျပာင္းလဲသုံးစြဲသူမ်ားလာသည္။ အမူအက်င့္မပ်က္ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ဟြန္ဒီစနစ္ကုိ ဆက္သုံးေနသူမ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္။
ဤေနရာတြင္ အေရးမပါလွဟုထင္ရေသာ္လည္း ေခါက္ရုိးက်ဳးိေနသည့္ အမူအက်င့္မ်ားက ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ားကုိ ဟြန္ဒီစနစ္သုိ႔ ျပန္လည္ တြန္းပုိ႔ေနသည္။ Western Union ႏွင့္ ပုိ႔ရာတြင္ ဘာေၾကာင့္ပုိ႔သည္ မည္သူကပုိ႔သည္ဆုိသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖဆုိရန္မရွိေသာ္လည္း ရန္ကုန္ CB ဘဏ္တြင္ ေငြထုတ္သြားသူတဦးကုိ ဘဏ္က ေမးျမန္းခဲ့သည္ဟု
ေျပာျပသည္။ ဘဏ္မ်ားကုိ ထုိသုိ႔ေမးခြန္းမ်ားေမးရန္ အထက္က ညႊန္ၾကားထားသည္ဟု ထုိ၀န္ထမ္းမ်ားက ေျပာဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ တျခားဘဏ္မ်ားတြင္ အလားတူျဖစ္ရပါမ်ဳိး မၾကားရသျဖင့္ ဘဏ္တခုခ်င္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းက လုပ္ေဆာင္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
တဘက္က ေငြလႊဲသူမ်ား တရား၀င္လမ္းေၾကာင္းမွ ပုိ႔ရန္အတြက္ အားေပး ရမည္ ျဖစ္သလုိ တဘက္ကလည္း အစစ္အေဆးမရွိ စုိးရိမ္စရာမရွိဘဲ ပုိ႔ႏုိင္ရန္အတြက္ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနသည့္ ၾကိဳးနီစနစ္မ်ားကုိ အျမစ္ျဖတ္ဖယ္ရွားႏုိင္ေရး၊ အျပိဳင္အဆုိင္ ၀န္ေဆာင္မႈေပးႏုိင္ေရး အျမန္လုိအပ္ေနေပသည္။