မိန္းကေလးေတြ လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္

(ဆရာေကာင္းသန္႔ႏွင့္အင္တာဗ်ဴး)

မိန္းကေလးေတြ လမ္းမွားေရာက္ႏိုင္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းတရားတစ္ခုက ဆင္းရဲျခင္းပါပဲ။ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းဖို႔ခက္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့လူေတြကလည္း နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေနေတာ့ ေငြတန္ဖိုးကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ အစားေကာင္းေတြ ဘယ္လိုစားရမလဲဆိုၿပီး လိုက္ရွာေနတာ။ ဆရာတို႔ျမန္မာျပည္မွာ တြင္တြင္က်ယ္ က်ယ္ႀကီးေပၚလာတာကေတာ့ Sponsor ပဲ။ ပညာကိုလိုလားတဲ့ကေလးေတြ၊ ဘ၀ကို ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ၊ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ကေလးေတြဟာ အဲဒီ Sponsor ဆိုတဲ့ ငါမွ်ားခ်ိတ္မွာ မိၾကတာပဲ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ပဲ ဒီSponsor နဲ႔ သူတို႔ဘ၀ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသြားတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြကို အားက်ၿပီး လိုက္လုပ္ၾကေတာ့ ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားစုက ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။ အဆင္ေျပတဲ့သူက ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေလးေတာင္ မျပည့္ပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ေလးကို ျမင္ၿပီး မိန္းကေလးေတြ လမ္းမွားကို လြဲသြားၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ သြားတယ္။ ေရရွည္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားကိုးလို႔မရဘူး။ တျခားသူကို အားကိုးတာက ခိုင္မာတာ မဟုတ္ဘူး။ Sponsor ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း စိတ္မခ်ရဘူး။ လူရဲ႕စိတ္က ေမ်ာက္စိတ္လိုပဲ။ တစ္ခ်က္ကေလး စိတ္ေျပာင္းတာနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ပ်က္တာပဲ။ ကိုယ္ တည္ေဆာက္ထားတာေလးက ပ်က္သြားတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးခ်င္စိတ္ေမြးဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးတတ္ဖို႔ကလည္း အသိဥာဏ္ ပညာရိွမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားကိုးရဲတဲ့စိတ္ရွိတာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မိန္းကေလးေတြ အသိဥာဏ္မ်ားမ်ားရွိေအာင္ စာဖတ္ပါ။ အသိဥာဏ္အေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးပါ။ ကိုယ္မရသင့္မရထိုက္တဲ့ ပစၥည္း၊ ကိုယ္မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးကို ဘယ္ေတာ့မွလိုခ်င္စိတ္ မျဖစ္ပါနဲ႔။ အဲဒီ လိုခ်င္စိတ္ဟာ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေစတယ္။ ဘ၀ပ်က္ေစတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္မရသင့္မရထိုက္တာကို မလိုခ်င္နဲ႔။ ကိုယ္မ၀တ္ႏိုင္တာကို မ၀တ္ခ်င္နဲ႔။ ကိုယ္မစားႏိုင္ တာကို မစားခ်င္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

(ဆရာေကာင္းသန္႔ႏွင့္အင္တာဗ်ဴး)

မိန္းကေလးေတြ လမ္းမွားေရာက္ႏိုင္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းတရားတစ္ခုက ဆင္းရဲျခင္းပါပဲ။ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းဖို႔ခက္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့လူေတြကလည္း နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေနေတာ့ ေငြတန္ဖိုးကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ အစားေကာင္းေတြ ဘယ္လိုစားရမလဲဆိုၿပီး လိုက္ရွာေနတာ။ ဆရာတို႔ျမန္မာျပည္မွာ တြင္တြင္က်ယ္ က်ယ္ႀကီးေပၚလာတာကေတာ့ Sponsor ပဲ။ ပညာကိုလိုလားတဲ့ကေလးေတြ၊ ဘ၀ကို ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ၊ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ကေလးေတြဟာ အဲဒီ Sponsor ဆိုတဲ့ ငါမွ်ားခ်ိတ္မွာ မိၾကတာပဲ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ပဲ ဒီSponsor နဲ႔ သူတို႔ဘ၀ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသြားတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြကို အားက်ၿပီး လိုက္လုပ္ၾကေတာ့ ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားစုက ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။ အဆင္ေျပတဲ့သူက ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေလးေတာင္ မျပည့္ပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ေလးကို ျမင္ၿပီး မိန္းကေလးေတြ လမ္းမွားကို လြဲသြားၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ သြားတယ္။ ေရရွည္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားကိုးလို႔မရဘူး။ တျခားသူကို အားကိုးတာက ခိုင္မာတာ မဟုတ္ဘူး။ Sponsor ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း စိတ္မခ်ရဘူး။ လူရဲ႕စိတ္က ေမ်ာက္စိတ္လိုပဲ။ တစ္ခ်က္ကေလး စိတ္ေျပာင္းတာနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ပ်က္တာပဲ။ ကိုယ္ တည္ေဆာက္ထားတာေလးက ပ်က္သြားတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးခ်င္စိတ္ေမြးဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးတတ္ဖို႔ကလည္း အသိဥာဏ္ ပညာရိွမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားကိုးရဲတဲ့စိတ္ရွိတာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မိန္းကေလးေတြ အသိဥာဏ္မ်ားမ်ားရွိေအာင္ စာဖတ္ပါ။ အသိဥာဏ္အေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးပါ။ ကိုယ္မရသင့္မရထိုက္တဲ့ ပစၥည္း၊ ကိုယ္မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးကို ဘယ္ေတာ့မွလိုခ်င္စိတ္ မျဖစ္ပါနဲ႔။ အဲဒီ လိုခ်င္စိတ္ဟာ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေစတယ္။ ဘ၀ပ်က္ေစတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္မရသင့္မရထိုက္တာကို မလိုခ်င္နဲ႔။ ကိုယ္မ၀တ္ႏိုင္တာကို မ၀တ္ခ်င္နဲ႔။ ကိုယ္မစားႏိုင္ တာကို မစားခ်င္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။