ဖက္ဆစ္၀ါဒကို သေဘာမေတြ႔ခဲ့ၾကေသာ
အခ်ိန္ကာလတခု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဖက္စစ္ကို
တိုက္ထုတ္ရမည္ဆိုသည့္အခ်က္က ျမန္မာမ်ားကို စည္းလံုးညီညြတ္ေစခဲ့ေသာ
အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကကို စုစည္း
ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ၿပီးဆံုးခ်ိန္မွစ၍ စစ္တပ္က
အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့ေသာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ အထိ ကာလတေလ်ာက္တြင္ တိုင္းျပည္၏ အဓိက
ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမွာ စစ္္အတြင္းကာလ ဂ်ပန္တို႔၏ အုပ္စိုးမႈကို
ေတာ္လွန္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ
ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ ျပည္သူလြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဖဆပလ) ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ငါးဆယ္ၾကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖက္ဆစ္ဆိုသည္မွာ အမည္နာမတခု အျဖစ္သာ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္က ဖ်က္ဆီးေခ်မႈန္းခံလိုက္ရၿပီဟု ထင္ခဲ့ရသည့္ ယင္းအေတြးအေခၚ သေဘာတရား ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ျပန္လည္စတင္ ေမြးဖြားရန္ စတင္လာၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္မွစ၍ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ကာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ ဦးတည္ေနၿပီဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာလူငယ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚမ်ားအေပၚတြင္ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ခုခန္႔ ႀကီးစိုးခဲ့ေသာ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ လႊမ္းမိုးမႈကို မတြန္းလွန္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနသို႔ေရာက္ေနေၾကာင္း ျပသသည့္ အရိပ္လကၡဏာမ်ားကို စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ေတြ႔လာေနရသည္။
ယခုလို ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားျဖစ္ေပၚလာေအာင္ က်ေနာ့္ကို လံႈ႕ေဆာ္ေပးလာသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းမွာ လတ္တေလာျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ မူဆလင္ဆန္႔က်င္ေရး အဓိက႐ုဏ္းမ်ားႏွင့္ မူဆလင္မ်ားအေပၚတြင္ နာဇီမ်ားက ဂ်ဴးမ်ားကို ျမင္သလို အျမင္မ်ိဳးထားသည့္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး အခ်ိဳ႕ ဦးေဆာင္ေသာ ၉၆၉ ဟုအမည္ခံထားသည့္ လႈပ္ရွားမႈတခု ဒီေရျမင့္တက္လာသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ပါ။ မၾကာေသးခင္က မြန္ျပည္နယ္သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့စဥ္ နာဇီစႀကၤာတံဆိပ္ပါေသာ တီရွပ္မ်ားကို၀တ္ဆင္ကာ နာဇီအလံမ်ားကို ေ၀ွ႔ရမ္းေနၾကေသာ လူငယ္မ်ားကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ပါသည္။
မြန္ျပည္နယ္ကို ဘာသာတရား အလြန္ၾကည္ညိဳကိုင္းရိႈင္းေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေနထိုင္ရာေဒသအျဖစ္ ျမန္မာမ်ားက သိထားၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာလက ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ား၏ ရိုက္ခတ္မႈကို မခံခဲ့ရေသာ္လည္း ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈ၏ မူလဘူတ နယ္ေျမအျဖစ္ မြန္ျပည္နယ္ကို သိလာၾကသည္။ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ေမာ္လၿမိဳင္မွ ရဟန္းပ်ိဳ တစုက ထိုလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ေၾကာင္း အခ်ိဳ႕က ယံုၾကည္ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့ေသာ သႀကၤန္ကာလက မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖတ္သန္း ခရီးႏွင့္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ အစြန္းေရာက္နာဇီ သေကၤတ သ႐ုပ္ေဖၚျမင္ကြင္းမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရမည္ဟု က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ပါ။
က်ိဳက္ထီး႐ိုးေစတီေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားသည့္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕မွ သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕သို႔ အသြားတြင္ျမင္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းက က်ေနာ့္ကို အံ့အားသင့္ေစပါသည္။ ပန္႕ခ္ဖက္ရွင္ႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္မ်ားသည္ မ်က္လံုးတြင္ အမဲေရာင္ခ်ယ္ကာ ဆံပင္ကိုေထာင္ထားၾကၿပီး သူတို႔၀တ္ဆင္ထားေသာ တီရွပ္မ်ားေပၚတြင္ အျပာေရာင္စက္၀ိုင္း အတြင္းမွ အနီေရာင္ စႀကၤာတံဆိပ္ကိုေတြ႕ရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔၏ ဖက္ရွင္ကသာ က်ေနာ့္ကို အံ့အားသင့္ေစသည္ မဟုတ္ပါ။ ေမာ္လၿမိဳင္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီေသာ လူငယ္မ်ား ဆိုင္ကယ္သံ ဆူညံစြာျဖင့္ လွည့္ပတ္သြားလာေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ အခ်ိဳ႕သူေတြက နာဇီအလံေတြကို ေ၀ွ႔ရမ္းေနၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ေတြက ၀ါးရင္းတုတ္၊ သံတုတ္မ်ား ကိုင္စြဲထားၾကသည္။ သူတို႔မွာ တစံုတရာ ရြယ္ခ်က္မရွိဟု ဆိုေစကာမူ ျမင္ရသည္မွာ ေက်ာခ်မ္းစရာေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။
ေတြ႔ျမင္ရသမွ်သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ ရွိေနသည္ဆိုေသာ မြန္ျပည္နယ္၏ ရိုးရာ အစဥ္အလာ ပံုရိပ္ႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားစြာ ရွိေနသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ တိုင္းျပည္၏ လတ္တေလာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ရွိေနေသာ စိတ္ထဲ၌ ထူးဆန္းေနသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ယခင္ႏွစ္က ျဖစ္ပြားခဲ့သလို ယခုႏွစ္ မတ္လက မိတၳီလာတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ တိက်ေသာ အသြင္တခုကို ေဆာင္လာသလို ခံစားရသည္။ အေပၚယံအေျခအေနတခုသည္ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ ေလးနက္လာသည္။
လူငယ္တို႔၏ ဆန္႔က်င္ ပုန္ကန္တတ္ေသာ စိတ္သေဘာကို ေဖာ္ျပသည့္ ျမင္ကြင္းအေပၚတြင္ က်ေနာ္ အစိုးရိမ္လြန္ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဤလူငယ္ေလးမ်ားသည္ နာဇီစႀကၤာတံဆိပ္၏ ခါးသီးေသာသမိုင္းကို မသိ နားမလည္ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဟိႏၵဴ ႏွင့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက မဂၤလာရွိေသာအေဆာင္ အျဖစ္သံုးစြဲခဲ့သည့္ အမွတ္တံဆိပ္ကို ဟစ္တလာက ပံုမွား႐ိုက္ကာ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈ၏ သေကၤတျဖစ္ေအာင္ သံုးစြဲခဲ့သည့္ အမွတ္တံဆိပ္ကို တူညီသည္ဟု မွားယြင္းစြာ နားလည္ေနၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
ျပည္တြင္းျဖစ္ ဖက္ဆစ္၀ါဒတခု ရွင္သန္ႀကီးထြားလာျခင္းကို ေဖာ္ျပေနျခင္း သေဘာမဟုတ္ႏိုင္ ဟူေသာ အေတြး၀င္မိသည့္ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရသည္။ မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖတ္သန္းသြားစဥ္တေလွ်ာက္တြင္ ၉၆၉ တံဆိပ္ စတစ္ကာမ်ားကို ကားေတြေပၚမွာ၊ ဆိုင္ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ၊ အေဆာက္အဦးမ်ားေပၚမွာ ေနရာတိုင္းလိုလို ျမင္ခဲ့ရသည္။
ထိုလႈပ္ရွားမႈကို လူတိုင္းက အားေပးေထာက္ခံေနၾကသည္္ဟု ဆိုလုိျခင္း မဟုတ္ပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား လူငယ္တေယာက္ႏွင့္ က်ေနာ္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ထိုေက်ာင္းတြင္ ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈ၏ အေရးပါေသာ အဖြဲ႔၀င္ ရဟန္းပ်ိဳ အခ်ိဳ႕ ရွိေၾကာင္းေျပာပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က သူတို႔၏ လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္မႈမ်ားကို အသိအမွတ္ မျပဳေၾကာင္းလည္းေျပာသည္။ (ထိုလူငယ္၏ ဆိုင္ကယ္တြင္ ၉၆၉ စတစ္ကာ ကပ္ထားပါသည္။)
ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မူဆလင္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ မ်ားပါ၀င္ေသာ ရပ္မိရပ္ဖ မ်ားကေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ အဓိက႐ုဏ္းမ်ား မျဖစ္ေပၚေစေရး အတြက္ သူတို႔ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ ႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္တြင္ ယခုအခ်ိန္အထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ သူတို႔ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းသည္ သတင္းေကာင္းတခုျဖစ္သည္။
၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈသည္ လတ္တေလာ လႈပ္ရွားလာမႈတခုဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ၎ကိုျဖစ္ေပၚေစသည့္ အေျခခိုင္ေနေသာ လူမ်ိဳးျခားေၾကာက္ရြံ႕ေသာေရာဂါသည္ အသစ္အဆန္းတခု မဟုတ္ပါ။ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ ေရွးအက်ဆံုးျဖစ္ေသာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္း တေက်ာင္းမွ ကက္သလစ္ ဘုန္းႀကီးတပါးက ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္၀ါဒသည္ ရာစုႏွစ္၀က္ၾကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကာလမ်ားအတြင္းမွာ စတင္အျမစ္တြယ္ခဲ့သည္ဟု သူ ယံုၾကည္ေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို ေျပာပါသည္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ သူတို႔လက္ထဲမွ အာဏာကို ပိုမိုခိုင္ၿမဲေစေရးအတြက္ လူမ်ိဳးေရးဆန္ေသာ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္၀ါဒကို ရံဖန္ရံခါ လံႈ႔ေဆာ္ေပးျခင္းမ်ား လုပ္တတ္သည္ဟု သူက ဆိုသည္။ အိုမင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ဘုန္းႀကီးသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ေန႔ရက္မ်ားကို ယခုတိုင္မွတ္မိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ဆုိသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ ပထမ ဆယ္စုႏွစ္ ကတည္းက ေ၀းကြာခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၏ နယ္နမိတ္အစပ္၌သာ ရွိေနေသးသည္ဟု ယူဆရမည့္ အေျခအေနတြင္ ဖက္ဆစ္၀ါဒကဲ့သို႕ အရာရာကို ဆန္႔က်င္လိုေသာ စိတ္ကူးမ်ားက လူငယ္မ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးလာေနသည္ကို ေတြ႔ရျခင္းမွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေတြ ထိုေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္လာမည္၊ ျဖစ္လိုေသာ အိပ္မက္မ်ား ျပည့္ေျမာက္ရန္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းမွာ အျခားသူတို႔၏ အိပ္မက္မ်ားကို ေလးစားနားလည္ေပးျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္လာမည္ဟုသာ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္႐ုံ ရွိပါေတာ့သည္
ဖက္ဆစ္၀ါဒကို သေဘာမေတြ႔ခဲ့ၾကေသာ
အခ်ိန္ကာလတခု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဖက္စစ္ကို
တိုက္ထုတ္ရမည္ဆိုသည့္အခ်က္က ျမန္မာမ်ားကို စည္းလံုးညီညြတ္ေစခဲ့ေသာ
အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကကို စုစည္း
ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ၿပီးဆံုးခ်ိန္မွစ၍ စစ္တပ္က
အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့ေသာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ အထိ ကာလတေလ်ာက္တြင္ တိုင္းျပည္၏ အဓိက
ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမွာ စစ္္အတြင္းကာလ ဂ်ပန္တို႔၏ အုပ္စိုးမႈကို
ေတာ္လွန္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ
ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ ျပည္သူလြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဖဆပလ) ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ငါးဆယ္ၾကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖက္ဆစ္ဆိုသည္မွာ အမည္နာမတခု အျဖစ္သာ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္က ဖ်က္ဆီးေခ်မႈန္းခံလိုက္ရၿပီဟု ထင္ခဲ့ရသည့္ ယင္းအေတြးအေခၚ သေဘာတရား ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ျပန္လည္စတင္ ေမြးဖြားရန္ စတင္လာၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္မွစ၍ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ကာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ ဦးတည္ေနၿပီဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာလူငယ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚမ်ားအေပၚတြင္ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ခုခန္႔ ႀကီးစိုးခဲ့ေသာ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ လႊမ္းမိုးမႈကို မတြန္းလွန္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနသို႔ေရာက္ေနေၾကာင္း ျပသသည့္ အရိပ္လကၡဏာမ်ားကို စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ေတြ႔လာေနရသည္။
ယခုလို ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားျဖစ္ေပၚလာေအာင္ က်ေနာ့္ကို လံႈ႕ေဆာ္ေပးလာသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းမွာ လတ္တေလာျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ မူဆလင္ဆန္႔က်င္ေရး အဓိက႐ုဏ္းမ်ားႏွင့္ မူဆလင္မ်ားအေပၚတြင္ နာဇီမ်ားက ဂ်ဴးမ်ားကို ျမင္သလို အျမင္မ်ိဳးထားသည့္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး အခ်ိဳ႕ ဦးေဆာင္ေသာ ၉၆၉ ဟုအမည္ခံထားသည့္ လႈပ္ရွားမႈတခု ဒီေရျမင့္တက္လာသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ပါ။ မၾကာေသးခင္က မြန္ျပည္နယ္သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့စဥ္ နာဇီစႀကၤာတံဆိပ္ပါေသာ တီရွပ္မ်ားကို၀တ္ဆင္ကာ နာဇီအလံမ်ားကို ေ၀ွ႔ရမ္းေနၾကေသာ လူငယ္မ်ားကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ပါသည္။
မြန္ျပည္နယ္ကို ဘာသာတရား အလြန္ၾကည္ညိဳကိုင္းရိႈင္းေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေနထိုင္ရာေဒသအျဖစ္ ျမန္မာမ်ားက သိထားၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာလက ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ား၏ ရိုက္ခတ္မႈကို မခံခဲ့ရေသာ္လည္း ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈ၏ မူလဘူတ နယ္ေျမအျဖစ္ မြန္ျပည္နယ္ကို သိလာၾကသည္။ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ေမာ္လၿမိဳင္မွ ရဟန္းပ်ိဳ တစုက ထိုလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ေၾကာင္း အခ်ိဳ႕က ယံုၾကည္ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့ေသာ သႀကၤန္ကာလက မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖတ္သန္း ခရီးႏွင့္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ အစြန္းေရာက္နာဇီ သေကၤတ သ႐ုပ္ေဖၚျမင္ကြင္းမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရမည္ဟု က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ပါ။
က်ိဳက္ထီး႐ိုးေစတီေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားသည့္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕မွ သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕သို႔ အသြားတြင္ျမင္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းက က်ေနာ့္ကို အံ့အားသင့္ေစပါသည္။ ပန္႕ခ္ဖက္ရွင္ႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္မ်ားသည္ မ်က္လံုးတြင္ အမဲေရာင္ခ်ယ္ကာ ဆံပင္ကိုေထာင္ထားၾကၿပီး သူတို႔၀တ္ဆင္ထားေသာ တီရွပ္မ်ားေပၚတြင္ အျပာေရာင္စက္၀ိုင္း အတြင္းမွ အနီေရာင္ စႀကၤာတံဆိပ္ကိုေတြ႕ရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔၏ ဖက္ရွင္ကသာ က်ေနာ့္ကို အံ့အားသင့္ေစသည္ မဟုတ္ပါ။ ေမာ္လၿမိဳင္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီေသာ လူငယ္မ်ား ဆိုင္ကယ္သံ ဆူညံစြာျဖင့္ လွည့္ပတ္သြားလာေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ အခ်ိဳ႕သူေတြက နာဇီအလံေတြကို ေ၀ွ႔ရမ္းေနၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ေတြက ၀ါးရင္းတုတ္၊ သံတုတ္မ်ား ကိုင္စြဲထားၾကသည္။ သူတို႔မွာ တစံုတရာ ရြယ္ခ်က္မရွိဟု ဆိုေစကာမူ ျမင္ရသည္မွာ ေက်ာခ်မ္းစရာေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။
ေတြ႔ျမင္ရသမွ်သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ ရွိေနသည္ဆိုေသာ မြန္ျပည္နယ္၏ ရိုးရာ အစဥ္အလာ ပံုရိပ္ႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားစြာ ရွိေနသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ တိုင္းျပည္၏ လတ္တေလာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ရွိေနေသာ စိတ္ထဲ၌ ထူးဆန္းေနသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ယခင္ႏွစ္က ျဖစ္ပြားခဲ့သလို ယခုႏွစ္ မတ္လက မိတၳီလာတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ တိက်ေသာ အသြင္တခုကို ေဆာင္လာသလို ခံစားရသည္။ အေပၚယံအေျခအေနတခုသည္ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ ေလးနက္လာသည္။
လူငယ္တို႔၏ ဆန္႔က်င္ ပုန္ကန္တတ္ေသာ စိတ္သေဘာကို ေဖာ္ျပသည့္ ျမင္ကြင္းအေပၚတြင္ က်ေနာ္ အစိုးရိမ္လြန္ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဤလူငယ္ေလးမ်ားသည္ နာဇီစႀကၤာတံဆိပ္၏ ခါးသီးေသာသမိုင္းကို မသိ နားမလည္ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဟိႏၵဴ ႏွင့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက မဂၤလာရွိေသာအေဆာင္ အျဖစ္သံုးစြဲခဲ့သည့္ အမွတ္တံဆိပ္ကို ဟစ္တလာက ပံုမွား႐ိုက္ကာ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈ၏ သေကၤတျဖစ္ေအာင္ သံုးစြဲခဲ့သည့္ အမွတ္တံဆိပ္ကို တူညီသည္ဟု မွားယြင္းစြာ နားလည္ေနၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
ျပည္တြင္းျဖစ္ ဖက္ဆစ္၀ါဒတခု ရွင္သန္ႀကီးထြားလာျခင္းကို ေဖာ္ျပေနျခင္း သေဘာမဟုတ္ႏိုင္ ဟူေသာ အေတြး၀င္မိသည့္ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရသည္။ မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖတ္သန္းသြားစဥ္တေလွ်ာက္တြင္ ၉၆၉ တံဆိပ္ စတစ္ကာမ်ားကို ကားေတြေပၚမွာ၊ ဆိုင္ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ၊ အေဆာက္အဦးမ်ားေပၚမွာ ေနရာတိုင္းလိုလို ျမင္ခဲ့ရသည္။
ထိုလႈပ္ရွားမႈကို လူတိုင္းက အားေပးေထာက္ခံေနၾကသည္္ဟု ဆိုလုိျခင္း မဟုတ္ပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား လူငယ္တေယာက္ႏွင့္ က်ေနာ္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ထိုေက်ာင္းတြင္ ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈ၏ အေရးပါေသာ အဖြဲ႔၀င္ ရဟန္းပ်ိဳ အခ်ိဳ႕ ရွိေၾကာင္းေျပာပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က သူတို႔၏ လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္မႈမ်ားကို အသိအမွတ္ မျပဳေၾကာင္းလည္းေျပာသည္။ (ထိုလူငယ္၏ ဆိုင္ကယ္တြင္ ၉၆၉ စတစ္ကာ ကပ္ထားပါသည္။)
ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မူဆလင္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ မ်ားပါ၀င္ေသာ ရပ္မိရပ္ဖ မ်ားကေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ အဓိက႐ုဏ္းမ်ား မျဖစ္ေပၚေစေရး အတြက္ သူတို႔ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ ႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္တြင္ ယခုအခ်ိန္အထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ သူတို႔ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းသည္ သတင္းေကာင္းတခုျဖစ္သည္။
၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈသည္ လတ္တေလာ လႈပ္ရွားလာမႈတခုဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ၎ကိုျဖစ္ေပၚေစသည့္ အေျခခိုင္ေနေသာ လူမ်ိဳးျခားေၾကာက္ရြံ႕ေသာေရာဂါသည္ အသစ္အဆန္းတခု မဟုတ္ပါ။ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ ေရွးအက်ဆံုးျဖစ္ေသာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္း တေက်ာင္းမွ ကက္သလစ္ ဘုန္းႀကီးတပါးက ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္၀ါဒသည္ ရာစုႏွစ္၀က္ၾကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကာလမ်ားအတြင္းမွာ စတင္အျမစ္တြယ္ခဲ့သည္ဟု သူ ယံုၾကည္ေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို ေျပာပါသည္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ သူတို႔လက္ထဲမွ အာဏာကို ပိုမိုခိုင္ၿမဲေစေရးအတြက္ လူမ်ိဳးေရးဆန္ေသာ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္၀ါဒကို ရံဖန္ရံခါ လံႈ႔ေဆာ္ေပးျခင္းမ်ား လုပ္တတ္သည္ဟု သူက ဆိုသည္။ အိုမင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ဘုန္းႀကီးသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ေန႔ရက္မ်ားကို ယခုတိုင္မွတ္မိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ဆုိသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ ပထမ ဆယ္စုႏွစ္ ကတည္းက ေ၀းကြာခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၏ နယ္နမိတ္အစပ္၌သာ ရွိေနေသးသည္ဟု ယူဆရမည့္ အေျခအေနတြင္ ဖက္ဆစ္၀ါဒကဲ့သို႕ အရာရာကို ဆန္႔က်င္လိုေသာ စိတ္ကူးမ်ားက လူငယ္မ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးလာေနသည္ကို ေတြ႔ရျခင္းမွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေတြ ထိုေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္လာမည္၊ ျဖစ္လိုေသာ အိပ္မက္မ်ား ျပည့္ေျမာက္ရန္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းမွာ အျခားသူတို႔၏ အိပ္မက္မ်ားကို ေလးစားနားလည္ေပးျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္လာမည္ဟုသာ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္႐ုံ ရွိပါေတာ့သည္
No comments :
Post a Comment